Anita (Lesso-Valerio – A. Sienkiewicz) 77

---

Śmiech udany ma
Dusza z bólu łka
Jakże zapomnieć by chciała dziś
O nim, co miłości ma!

Płakać chce i łkać
Smutek ze wszech stron
Uśmiech u szczęścia jej już nigdy nie zobaczy
Dopóki nie powróci on

Anita,
Biedna mała Anita
Wciąż się śmieje, tańczy
Chociaż w sercu żal

I nuci,
Choć się żali i smuci
Wrzącymi ustami
Pieśń posyła w dal

Gdy płaczesz,
Szczęście nie wróci, nie
Więc lepiej
Rozchmurz oblicze twe

Anita,
Mała biedna Anita
Wciąż się śmieje, tańczy
Choć ma w sercu żal

Życie podłe, złe
Na cóż męczyć się
Biedna, gdy musi wciąż tańczyć i grać
Gdy duszę tęsknota rwie

Lecz przestanie łkać
Czuje jego dłoń
Utuli ją w ramiona i pocieszy małą
Ochłodzi pulsującą skroń

Anita,
Biedna mała Anita
Wciąż się śmieje, tańczy
Chociaż w sercu żal

I nuci,
Choć się żali i smuci
Wrzącymi ustami
Pieśń posyła w dal

Gdy płaczesz,
Szczęście nie wróci, nie
Więc lepiej
Rozchmurz oblicze twe

Anita,
Mała biedna Anita
Wciąż się śmieje, tańczy
Choć ma w sercu żal